Pierwsze czytanie (Rdz 22, 1-2. 9-13. 15-18), Ewangelia (Mk 9, 2-10)

Dzisiejsza Liturgia Słowa przeprowadza nas przez ważne wydarzenia i pokazuje, co czynić by w pełni wypełniać Bożą wolę.

W pierwszym czytaniu Bóg widząc pełne zaufanie Abrahama, który był gotów oddać mu w ofierze swego długo wyczekiwanego syna, nie tyle nie zabiera mu wszystkiego, ale daje o wiele więcej i błogosławi kolejnym jego pokoleniom.

Ewangelia pokazuje nam zaś, że krocząc za Jezusem jak trzej Apostołowie możemy wspiąć się na szczyt każdej góry i zobaczyć, jak Bóg przemienia się wobec nas. W tym samym miejscu odkrywamy też, jak my sami możemy się przemieniać i odważnie głosić Słowa Jezusa innym.

To Jezus - umiłowany Syn Boga, prawdziwy Bóg i prawdziwy Człowiek - oddał za nas swoje życie na krzyżu i On sam jest przy nas w każdym czasie, jako ten, który wstawia się za nami u Ojca w niebie.

Czy potrafię oddać Bogu każdą sferę mojego życia i dać Mu się w pełni prowadzić Jego drogami? Czy mam pragnienie zmiany swojego myślenia i pójścia odważnie z Jezusem?

Maria Makuch

Ewangelia (Mk 1, 12-15)

W tym fragmencie Ewangelii człowieczeństwo i Boskość Jezusa wyraźnie się przenikają. Jezus kuszony na pustyni przez szatana jest nam - ludziom grzesznym bliższy niż kiedykolwiek. Jednocześnie zaś, św. Marek nadmienia, że „aniołowie Mu usługiwali”, co wskazuje na Boski wymiar natury Jezusa.

„Jezus po przyjęciu chrztu pościł w samotności przez 40 dni. W ten sposób nauczał nas swoim przykładem, że po otrzymaniu odpuszczenia grzechów przez chrzest, powinniśmy się przygotowywać czuwaniem, postami i modlitwami, żeby unikać tego, aby przez naszą ociężałość lub brak pilności powrócił nieczysty duch, który został wygnany z naszego serca” (św. Beda, Homilie 11).

Swą publiczną działalność Jezus rozpoczyna od wezwania do nawrócenia. Ewangelista zaznacza, że miało to miejsce „po uwięzieniu Jana”. Oznacza to, że etap obietnic już się zakończył, a wraz z Jezusem i Jego słowami rozpoczyna się królestwo Boże, a więc także zbawienie.  Jak ja odpowiadam na Boże wezwanie do nawrócenia? Czy potrafię rozpoznawać znaki czasu? Czy znajduję czas, wy wyjść „na pustynię” i tam przeżywać osobową relację z Bogiem w odosobnieniu, na modlitwie? 

Monika Drwal

Ewangelia (Mk 1, 40-45)

W dzisiejszej Ewangelii do Jezusa przychodzi trędowaty, który nie ma łatwego życia. Jest chory, wszyscy nim pogardzają, rodzina i znajomi się odsunęli. Jest sam i cierpi. Ma jednak odwagę pójść do Pana i zawierzyć Mu swój los, zwracając się do Niego słowami: "Jeśli zechcesz, możesz mnie oczyścić". Czy my też potrafimy tak zaufać Jezusowi? Czy potrafimy powiedzieć: Jezu, zrób to, co chcesz z moją pracą, z moją rodziną, chorobą, moimi problemami....? A co w sytuacji jeżeli nasze prośby zostaną wysłuchane? Czy wtedy będziemy dalej słuchać wskazówek Jezusa, czy pójdziemy swoją drogą?

Joanna i Marcin Dębowiakowie

Ewangelia (Mk 1, 29-39)

Dzisiejsza Ewangelia mówi o tym, jak wielka jest moc naszego Pana. Jezus uzdrawia najpierw teściową Piotra, czyni to bardzo łagodnie, delikatnie, z ogromnym szacunkiem do tej kobiety: "podszedł i podniósł ją, ująwszy za rękę, a opuściła ją gorączka". Sam wychodzi z inicjatywą – nikt Go o to nie prosi. Następnie uzdrawia tłumy. Jezus pokazuje, że jest w stanie uwolnić nas od wszelkich naszych słabości i chorób. Potrafi podnieść nas z każdej trudnej sytuacji i chce byśmy byli zdrowi. Może dziś jest dobry moment na to, by poprosić Jezusa, by uzdrowił nas i nasze trudne sytuacje rodzinne?

Kolejnego dnia Jezus wstaje wcześnie i idzie się modlić. Wychodzi kiedy jest jeszcze ciemno, jakby z niecierpliwością – Jego serce czeka na kolejnych ludzi, do których chce iść i głosić Dobrą Nowinę. Czy jesteśmy dziś gotowi do tego, by pójść za Jezusem do innych ludzi, którzy nie mają z Nim relacji, a w głębi serca pragną Jego miłości?

Joanna i Marcin Dębowiakowie

Ewangelia (Mk 1, 21-28)
Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie.

Jezus naucza inaczej niż faryzeusze, być może ich nauki były trudne, mało zrozumiałe lub bardzo formalne. Jezus wyróżnia się. Mówi z mocą. Może współcześnie powiedzielibyśmy, że mówi z pasją i energią. Ludzie są zasłuchani. Słowo Jezusa wpada głęboko w serca słuchaczy. Zmienia, dodaje otuchy, sił... I nagle ten błogi stan przerywa krzyk człowieka opętanego.

Czy my będąc w kościele i słuchając Słowa Jezusa jesteśmy świadomi jak wiele ono może zdziałać w naszym życiu? A może dajemy się zakrzyczeć innym myślom, rozproszeniom...

Czy my dziś chcemy słuchać słów Jezusa z większym zaangażowaniem niż wystąpień współczesnych mentorów, coachów, polityków czy gwiazd telewizji?

Joanna i Marcin Dębowiakowie