Ewangelia (Mt 23, 1-12)

Dzisiejsza Ewangelia jest dla nas zachętą do tego, aby w swoim życiu kierować się przede wszystkim prawdą oraz pokorą. Pokora jest bardzo istotnym elementem naszego funkcjonowania w obecnym świecie. Praktycznie z każdej strony jesteśmy namawiani do wyścigu po sławę, bogactwa i zachwyt w oczach innych. Bardzo łatwo możemy w tej pogoni zapomnieć o prawdziwych priorytetach, którymi mamy się kierować. Nasze życie oraz postępowanie powinno być wypełnione przede wszystkim altruizmem oraz otwartością na ludzi, których spotkamy. Posługując swoim bliźnim okazujemy im wielki akt miłości, ale oddajemy też chwałę Bogu, działając zgodnie z jego nauką. Dajemy tym samym świadectwo, że on jest naszym jedynym Mistrzem oraz Nauczycielem.

Joanna i Marcin Dębowiakowie

Ewangelia (Mt 22, 1-10)

Dzisiejsza Ewangelia przedstawia przypowieść Jezusa, w której możemy usłyszeć słowa trudne i w pierwszej chwili przerażające. Obraz króla, który zaprasza na ucztę, a później rozkazuje zabić tych, którzy odmawiają przyjścia lub związać i wyrzucić człowieka nie ubranego odświętnie... Te obrazy były tak mocne, by pokazać arcykapłanom i starszym ludu, jak bardzo daleko są od Królestwa Bożego, aby zrozumieli, że Bóg zaprasza na swoją ucztę, ale czeka także na odpowiedź człowieka, na to by i on chciał cieszyć się i ucztować w niebie.Obraz człowieka źle ubranego na przyjęcie weselne to metafora człowieka, który w życiu na ziemi działa, tak jakby Boga nie było, a później chce wejść do nieba i mieć udział w uczcie... Tak się nie da.

Królewska uczta weselna jest dla tych, którzy za życia wybiorą drogę miłości prowadzącą do Boga, drogę nawrócenia się ze swoich grzechów i słabości na rzecz skierowania się do rzeczy wiecznych.

Starajmy się codziennie wybierać Miłość i żyć pełnią życia w Chrystusie. 

Maria i Mariusz Makuchowie

Ewangelia (Mt 21, 28-32)

Czytamy dziś o dwóch synach. Pierwszy jest ułożony, dobrze wychowany, z pozoru grzeczny. Entuzjastycznie zgadza się na prośbę Ojca, ale ostatecznie jest zbyt leniwy i nie potrafi dotrzymać danego słowa. Drugi jest przeciwieństwem pierwszego.

A jak jest z nami, czy i my nie mówimy Bogu często w pierwszym przypływie: TAK, a potem nie potrafimy wytrwać w postanowieniu? Doskonale wiemy, że ważne decyzje trzeba ciągle potwierdzać czynem. Tak jak w małżeństwie - nie wystarczy jedno "TAK" przed ołtarzem, ale codzienne potwierdzanie swojego wyboru jest kluczem do miłości małżeńskiej. Podobnie i z naszą drogą do Boga. Czasem łatwo powiedzieć: TAK w przypływie emocji, w czasie rekolekcji, po dobrej spowiedzi etc. Ale czy potem nie słabniemy? Czy ciągle na nowo potwierdzamy nasze słowo dane Bogu?

Joanna i Marcin Dębowiakowie

Ewangelia (Mt 20, 1-16a)

Dzisiejsza Ewangelia jest dowodem na to, że Bóg zupełnie inaczej myśli, działa, niż my. Według niektórych ludzi ten gospodarz z przypowieści, który miał winnice, zatrudniał ludzi, pracowników przez cały dzień, o różnej porze dla niektórych wydawał się niesprawiedliwy, nieuczciwy, niektórzy pracowali cały dzień, umówił się z nimi o denara i dostali go. Na końcu pracy inni pracowali krócej, ale gorliwie, ci ostatni wykonali więcej, niż pozostali, nadrobili cały dzień swoją gorliwością, zapałem, pracowitością, dlatego Pan wynagrodził ich trud, poświęcenie, zauważył to i docenił. Ten gospodarz, w tej dzisiejszej przypowieści jest sprawiedliwy, prawy, uczciwy i pragnie wszystkim pomóc, pragnie wszystkich zatrudnić w swojej winnicy. Każdy może pracować w winnicy gospodarza - winnicy Pana. Pan na końcu tej przypowieści mówi, ostatni będą pierwszymi, pierwsi ostatnimi. Więc tutaj Pan pokazuje nam swoje myślenie, On tak działa, myśli, postępuje i to nie jest niesprawiedliwe, chociaż nam się może tak wydawać, bo ktoś jest bardziej sprawiedliwy niż Bóg, bardziej prawy, oskarża Boga o niesprawiedliwość kiedy Bóg czyni sprawiedliwość wobec ludzi i okazuje swoje miłosierdzie i miłość to rzeczywiście ciężkie przewinienie to obrażanie Boga, to stawianie się ponad Bogiem, to mówienie ja Jestem sprawiedliwszy, niż Bóg. 

Dlatego Pan chce nas od tego ustrzec. 

Pan zachęca nas, żebyśmy zaufali Mu. 

Jego myśli przyjęli za swoje, Jego słowa za swoje. 

JEZUS JEST PANEM!

Monika Bagińska

Ewangelia (Mt 16, 21-27)

"Kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je."

Nie jest łatwo podążać za Jezusem. Trzeba być "do bólu" uczciwym, kochającym innych, dobrym człowiekiem... Czy się da? Pewnie. Przecież już nie jednego świętego Kościół wyniósł na ołtarze.

Jak zatem "tracić swoje życie"? Czasem może to być prosta rzecz np. po skorzystaniu z toalety płatnej, której nikt nie pilnuje, a drzwi stoją otwarte. Wrzucić te 2 zł, czy nie? Niby prosta drobna uczciwość. Ktoś w sklepie wyda za dużo reszty. Oddać? To tylko 5 zł... ALE Czy warto ryzykować męki w czyśćcu za parę złotych?

"Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł?"

Zastanówmy się: Czy warto zyskać chwilowo tutaj na ziemi, a ponieść szkodę na wieczność? Rachunek wydaje się prosty.

Prośmy zatem Jezusa, by to On pomagał nam, uczył nas i czynił w nas cuda "codziennego zapierania się siebie".

Joanna i Marcin Dębowiakowie