Szczegóły

Ewangelia (Łk 10, 1-9)

Dziś Pan Jezus posyła swoich uczniów przed sobą. Wysyła ich po dwóch – nie tylko dlatego, że zgodnie z tradycją żydowską świadectwo dwóch osób było uznawane za wiarygodne, ale zapewne także dlatego, że niesienie Dobrej Nowiny nie powinno odbywać się w samotności. Na drodze do Boga przecież nie jesteśmy sami – mamy swoją parafię, wspólnotę, rodzinę. To „chodzenie parami” można odnieść także do małżeństwa, które powinno być szczególną przestrzenią wspólnego wspierania się w drodze do świętości. Trochę jak w wojsku – komandosów wysyła się zwykle po dwóch, by jeden mógł dbać o drugiego.

Jezus daje też swoim uczniom konkretne wskazówki. Po pierwsze – modlić się o święte powołania. Po drugie – nie pokładać nadmiernej ufności w rzeczach materialnych, takich jak trzos, zapas ubrań czy buty, które symbolizują zabezpieczenie ciała. Po trzecie – nieść pokój, który najpierw musi być obecny w ich własnych sercach. Po czwarte – nie wybrzydzać, nie kombinować, ale z wdzięcznością przyjmować to, co się dostaje: miejsce, pożywienie, warunki. Po piąte – głosić Boga i uzdrawiać w Jego imię.

To długa lista, którą jednak można sprowadzić do jednego: żyć z ufnością do Boga. Wtedy człowiek będzie miał pokój serca, którym może dzielić się z innymi i być prawdziwym świadkiem Chrystusa.

Warto zapytać siebie: jak my dziś realizujemy te wskazówki jako posłani uczniowie Jezusa? Czy modlimy się za siebie nawzajem o dar świadczenia o Bogu i o nowe powołania? Czy modlimy się codziennie i gorliwie o świętych duszpasterzy?  A przecież to właśnie pierwsza wskazówka, jaką daje Jezus. Czy ufamy Bogu i z otwartością przyjmujemy to, co przynosi każdy dzień? A może próbujemy wszystko kontrolować i kombinujemy, by było wygodniej, taniej, szybciej? Może narzekamy, że inni mają lepiej, i zamiast żyć własnym życiem, żyjemy porównaniami?

Oczywiście – trzeba używać rozumu, szukać dobrych rozwiązań, ale z pokojem serca. A czasem trzeba też umieć odpuścić i przyjąć to, co daje życie – w zaufaniu, że Bóg wie lepiej. Bo jeśli nie mamy pokoju serca, który zanurzony jest w Bogu, to jak możemy przekazywać pokój innym?

Módlmy się dziś o to, byśmy byli dobrymi uczniami Chrystusa. Módlmy się także za naszych współbraci i siostry – o mocną i żywą wiarę. Jezus nie posłał nikogo w pojedynkę, ale po dwóch.

Joanna i Marcin Dębowiakowie

Szczegóły

«A wy za kogo Mnie uważacie?» (Łk 9,20)

Jezus Chrystus zadaje dziś to pytanie Tobie i mnie, Droga Siostro, Drogi Bracie.
To nie inni mają odpowiedzieć – to Ty masz dać swoją osobistą odpowiedź.

  • Kim dla Ciebie jest Jezus?
  • Jaką masz z Nim relację?
  • Na czym ją opierasz?

Czy na doświadczeniu innych ludzi, tradycji, słowach innych – czy na żywej, osobistej więzi?

Nie odpowiadaj w pośpiechu... Zatrzymaj się.
Choć nasza 100-letnia parafia Najczystszego Serca Maryi znajduje się blisko stacji PKP Olszynka Grochowska, i często przejeżdżają tamtędy pociągi – teraz nie czas na pośpiech.
To jest Twój czas.
Czas, by usłyszeć pytanie Jezusa i dać Mu swoją odpowiedź.

Moja sugestia:

Zapisz swoje odpowiedzi na kartce i włóż je do Pisma Świętego.
Albo załóż zeszyt, w którym będziesz spisywać swoje refleksje – o tym, jak mija Twój dzień w obecności Boga.

                  ...….….............

✝ Zadanie na ten tydzień:

Rozważ słowa Jezusa:

„Potem mówił do wszystkich: «Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa»." (Łk 9,23–24)

Niech te słowa będą światłem na Twojej drodze.

Powodzenia!

Mariusz Makuch

Szczegóły

Ewangelia (Łk 24, 46-53)

Dzisiejsza Ewangelia opisuje Wniebowstąpienie Pana Jezusa. Nie oznacza to jednak, że Pan Jezus opuszcza swoich uczniów. Wręcz przeciwnie - błogosławi ich oraz zapowiada, że oblecze ich moc z wysoka płynąca od Boga Ojca. Jest to kolejny znak Jego nieustającej opieki oraz miłości. Pan Jezus wzywa swoich uczniów, aby głosili dobrą nowinę, dzięki której ludzie będą mieli okazję się nawrócić i wejść z Nim w prawdziwą relację oraz doznać Jego miłosierdzia. Podobne zadanie staje dzisiaj również przed każdym z nas. Jesteśmy zachęcani do tego, żeby także świadczyć o Jezusie czekającym z miłością na każdego człowieka. Nie odrzucajmy tego przywileju i starajmy się wzbudzać w sobie szczerą chęć wielbienia Boga i dziękowania Mu za wszystko, co czyni w naszym życiu.

Joanna i Marcin Dębowiakowie

Szczegóły

Ewangelia (J 8, 1-11)

Dziś w Ewangelii widzimy scenę kobiety pochwyconej na cudzołóstwie, oskarżycielskiego tłumu i przebaczającego Jezusa. Scena znana. Zwróćmy jednak uwagę na to jak zachowuje się tłum uczonych i faryzeuszy. To ludzie wierzący, piastujący ważne stanowiska, poważani i szanowni. Powinni świecić przykładem. A w tej scenie zachowują się bardzo prymitywnie - nie dość że wydają sądy potępienia nad drugim człowiekiem, to jeszcze czynią to ze złej pobudki (chcą wystawić Jezusa na próbę). Jezus ignoruje nijako ich donosicielskie i oskarżające głosy. To zapewne bardziej ich denerwuje, ale nie odpuszczają. W końcu pada pytanie po którym wszyscy milkną i odchodzą. Jezus dziś uczy nas, by nikogo nie osądzać, nie wydawać wyroków, a upomnienia kierować w cztery oczy i tylko jeśli mamy dobre pobudki, pamiętając cały czas o tym, że my też jesteśmy grzesznikami.

Joanna i Marcin Dębowiakowie

Szczegóły

Ewangelia (Łk 6, 39-45)

Dziś Jezus mówi do nas byśmy się zajęli nawracaniem siebie, dbaniem o swoje serce, o swoją relację z Nim. To wystarczy. On sobie poradzi z trudną osobą w rodzinie czy niewierzącym szefem w pracy. My nie musimy "na siłę" nawracać innych. Dawać świadectwo tak, ale pracować głównie nad sobą, by to świadectwo było pokazywaniem postawy chrześcijańskiej naszymi czynami, a nie tylko pustymi słowami. To trochę tak jak w samolocie podczas awarii - według zasad bezpieczeństwa należy najpierw nałożyć sobie maskę z tlenem, a potem dopiero pomagać innym np. dziecku czy współpasażerowi. Tak samo z nawróceniem - musimy być w łączności z Tym, który jest naszym tlenem duchowym, musimy być w Nim zakorzenieni, Nim oddychać by mieć siły pomagać innym.

Niestety bardzo często czynimy odwrotnie - wytykamy palcami grzechy innych, unosimy się pychą, osądzamy nie znając w pełni sytuacji... A Jezus mówi dziś, że ślepy nie może prowadzić ślepego, ani ktoś z belką w oku wyciągać drzazgi...

Jezu, naucz nas patrzenia z Twoją miłością na innych ludzi i pomóż nam zbliżyć się do Ciebie - nawrócić.

Joanna i Marcin Dębowiakowie

Więcej artykułów…