Ewangelia (Mt 16, 21-27)

"Kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je."

Nie jest łatwo podążać za Jezusem. Trzeba być "do bólu" uczciwym, kochającym innych, dobrym człowiekiem... Czy się da? Pewnie. Przecież już nie jednego świętego Kościół wyniósł na ołtarze.

Jak zatem "tracić swoje życie"? Czasem może to być prosta rzecz np. po skorzystaniu z toalety płatnej, której nikt nie pilnuje, a drzwi stoją otwarte. Wrzucić te 2 zł, czy nie? Niby prosta drobna uczciwość. Ktoś w sklepie wyda za dużo reszty. Oddać? To tylko 5 zł... ALE Czy warto ryzykować męki w czyśćcu za parę złotych?

"Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł?"

Zastanówmy się: Czy warto zyskać chwilowo tutaj na ziemi, a ponieść szkodę na wieczność? Rachunek wydaje się prosty.

Prośmy zatem Jezusa, by to On pomagał nam, uczył nas i czynił w nas cuda "codziennego zapierania się siebie".

Joanna i Marcin Dębowiakowie

Ewangelia (Mt 16, 13-21)

Rozważając Ewangelię św. Mateusza chciałabym przytoczyć jedną z anegdot o. Pio.

Pewien prawnik umarł i poszedł do nieba. Poczuł się zmęczony przez 2 miesiące nie miał nic do roboty. Pewnego dnia wymyślił sobie sprawę. Powiedział „Święty Piotr nie powinien mieć kluczy do nieba “. Ktoś spytał go dlaczego? Prawnik odparł: „Święty Jan Chrzciciel powinien mieć pracę świętego Piotra”.

Wszyscy zgadzali się z prawnikiem. Rozmawiali o tym w całym niebie. Bóg Ojciec to usłyszał i spytał „Co tu się dzieje?”. Opowiedziano Mu o wszystkim.

„Przedstawmy tę sprawę przed sądem”.

Święty Piotr stanął więc z kluczami w ręce, a prawnik zajął miejsce po drugiej stronie. Bóg spytał prawnika: „Co masz do powiedzenia?” Prawnik rzekł: „Święty Jan Chrziciel jest kuzynem Jezusa, Twojego Syna. Jan był Prekursorem, to on opowiadał ludziom o przyjściu Jezusa”.

Prawnik był elokwentny. Bóg pokiwał głową jakby chciał powiedzieć: „Tak”. Święty Piotr się wystraszył, pomyślał sobie stracę klucze. I wtedy klucze wypadły mu z ręki.

Pan Bóg powiedział do prawnika: „To co powiedziałeś brzmi właściwie, ale nie tak postąpił Mój Syn. To co zrobił pozostanie na wieczność”.

Wtedy Święty Piotr podniósł klucze i powiedział do prawnika: „Jesteś ostatnim pracownikiem jaki wszedł do nieba, odtąd żaden tu nie wejdzie!”.

Monika Bagińska

Ewangelia (Mt 15, 21-28)

W dzisiejszej Ewangelii mamy obraz ogromnej wiary i nadziei w to, że Jezus jest wszechmogącym Mesjaszem, który był przez wieki oczekiwany. Kobieta kananejska pomimo, że przez Izraelitów uznawana za "gorszą", nie bała się krzyczeć z serca za Jezusem, by pomógł jej córce.

Wydawać by się mogło, że Jezus odrzuca ją, nie zauważa – jednak w takim jego zachowaniu można zobaczyć, że wystawia wiarę kobiety na próbę. W efekcie widzi, że jest ona bardzo wytrwała, pełna nadziei, że tylko Jezus może jej pomóc.

To wielka lekcja dla nas, by nie zniechęcać się w naszych modlitwach, w precyzowaniu ich, mówiąc, a czasami nawet krzycząc z bezsilności do Jezusa, by uczynił w swojej mocy, co jest dla nas dobre.

Jaka jest moja modlitwa, czy są jakieś obszary mojego życia, gdzie boję się mówić do Jezusa?
Czy jako człowiek wierzący potrafię prosić Jezusa o coś dla moich najbliższych, których kocham, ale i dla tych, którzy są daleko od Boga?

Maria i Mariusz Makuchowie

Ewangelia (Mk 9, 2-10)

Dziś Ewangelia mówi o cudownym przemienieniu Jezusa na górze Tabor. Uczniowie widzą Jezusa pełnego chwały, pięknego, silnego, Pana panów – chyba nic dziwnego że Piotr chce zatrzymać tę chwilę (rozstawienie namiotu oznaczało kiedyś zakorzenienie się, pozostanie na dłużej w danym miejscu). Z drugiej strony uczniowie przeżywają niesamowity strach, padają na twarz – być może nie są jeszcze gotowi oglądać tak Boga, potrzeba jeszcze czasu, kolejnych doświadczeń, aż wreszcie cierpienia z Golgoty i darów Ducha Świętego.

Może czasem chcemy, by Jezus w naszym życiu był tylko „Jezusem z Tabor”, by zapomnieć o innej górze – o Golgocie. Prośmy Ducha Świętego, by uczył nas kim jest Jezus i przybliżał do Niego każdego dnia, nie tylko wtedy kiedy Go szczególnie odczuwamy (np. na rekolekcjach, pielgrzymkach), ale i w szarej codzienności, a także w trudnych chwilach i cierpieniach.

Joanna i Marcin Dębowiakowie

Ewangelia (Mt 23, 24-43)

Pan Jezus na prośbę uczniów, by objaśnił się przypowieść o chwaście opowiada, że dobrym nasieniem jest Syn Człowieczy. Glebą, rolą jest świat, w którym dobrym nasieniem są ludzie Ojca Niebieskiego a chwastami ludzie Złego. Diabeł rozsiewa chwasty, ale to aniołowie przyjdą w czasie żniw, czyli na końcu świata i spalą cały chwast w ogniu. Zbiorą z całej ziemi wszystkie zgorszenia oraz tych którzy to czynią, wszystkie nieprawości i wrzucą w piec rozpalony. Jest to alegoryczna, piękna przypowieść o Sądzie Ostatecznym. W każdym z nas na pewno budzi się uczucie bycia dobrym ziarnem. Abyśmy dzięki Duchowi Świętemu wydawali dobre owoce, bo Pan przyjdzie wraz z aniołami by oddzielić dobrych od złych. Pan jest miłosierny, ale i sprawiedliwy. Pan przyjdzie w chwale wraz z aniołami.

Lecz my chcemy nie z lęku przed złym, ale z miłości do Jezusa uczynić wszystko za nawrócenie grzeszników i na wynagrodzenie za grzechy popełnione przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi. Jak prosiła Maryja na spotkaniu z Dziećmi podczas trzeciego objawienia się w lipcu w 1917r

Dzisiejsza Ewangelia porusza moje serce, by jeszcze goręcej modlić się o nawrócenie grzeszników. To jest tak miła modlitwa Sercu Maryi.

Krwi Chrystusa, ostojo zagrożonych, wybaw nas 🙏

Monika Bagińska